ویولا فلچر ، 107 ، بازمانده از کشتار تولسا ، از ایالات متحده خواست که جنایت 1921 را به رسمیت بشناسد.

واشنگتن – ویولا فلچر 7 ساله بود که شاهد یکی از بدترین اعمال خشونت نژادی بود که ایالات متحده تاکنون دیده است.

یک گروه سفید خشمگین در گرین وود ، اوکلاهما ، تولسا ، خشمگین شد و صدها سیاه پوست را کشت و محله پر رونق خود را در خاکستر در سال 1921 ترک کرد.

شاهد 107 ساله روز چهارشنبه در مقابل اعضای کمیته فرعی دیوان عدالت شهادت داد و خواستار عدالت و خواستار رسمیت شناختن قتل عام کشور قبل از صدمین سالگرد آن در تاریخ 31 مه شد.

فلچر گفت: “من هنوز هم می توانم مردان سیاه پوستی را که مورد اصابت گلوله قرار گرفته اند ، ببینم. اجساد سیاه رنگی در خیابان خوابیده اند. “من هنوز می توانم شرکت های سیاه را در حال سوختن ببینم. هنوز هم می توانم هواپیماهایی را که بر فراز آنها پرواز می کنند می شنوم. فریاد می شنوم. من هر روز از بین قتل عام می گذرم.”

شورش رقابت تولسا در سال 1921 ، همچنین به عنوان قتل عام نژاد تولسا ، محله گرینوود سیتی ، سپس مرکز اقتصادی سیاه ، که همچنین به نام بلک وال استریت شناخته می شود ، را نابود کرد ، هنگامی که گروهی از شورشیان سفیدپوست جامعه را غارت و سوزاندند.

گزارش های مدرن از مرگ و میرها از 36 سالگی آغاز می شود ، اما طبق اطلاعات انجمن و موزه تاریخی تولسا ، مورخان اکنون تخمین زده اند که حدود 300 نفر جان خود را از دست داده اند. عکس های تاریخی اجساد ساکنان چرنی را نشان می دهد که در خیابان ها خوابیده اند.

“من 107 ساله هستم و هرگز عدالت را ندیده ام. یك روز دعا می كنم كه آن را انجام دهم. من عمر طولانی بركت داشته ام – و بهترین و بدترین ها را در این كشور دیده ام. من به وحشت اعمال شده فکر می كنم در مورد سیاه پوستان در این کشور. هر روز ، “فلچر گفت.

فلچر یکی از سه بازمانده این کشتار بود که چهارشنبه داستانهای خود را با قانونگذاران در میان گذاشت. برادر کوچکتر او ، هیوز ون الیس ، و لسی بنینگفیلد راندال نیز در کمیته فرعی حاضر شدند. هر دو خاطرنشان كردند كه جامعه قادر به بهبود نيست و گفت بازماندگان هنوز هم مي توانند تاثير قتل عام را ببينند.

ون الیس 100 ساله گفت: “ما دیگر هیچ چیز باقی نماندیم. ما در كشور خودمان به پناهنده تبدیل شدیم.”

راندال ، که در عمل شهادت می داد ، به یاد می آورد که قبل از اینکه “همه چیز تغییر کند” چگونه یک کودک 6 ساله در تولسا زندگی می کند احساس امنیت و خوشبختی می کند.

این پیرمرد 106 ساله گفت: “آنها خانه ها و مشاغل را سوزاندند. آنها فقط آنچه را كه می خواستند از ساختمان بیرون آوردند و سپس سوزاندند. آنها مردم را كشتند. به ما گفتند كه آنها فقط اجساد را در رودخانه ریخته اند.”

وی افزود: “یادم می آید که جلوی خانه مان دویدم. از کنار اجساد مرده عبور کردم. این منظره زیبایی نبود. من امروز – 100 سال بعد آن را هنوز در ذهن خود می بینم.”

این سه بازمانده چهره های اصلی دادخواست سال گذشته برای مطالبه خسارت هستند که به گفته وی پس از تخریب محله گرین وود نزدیک به 100 سال پیش ادامه داشت.

شاکیان شامل کلیسای Vernon AME ، تنها ساختمان متعلق به سیاه پوستان است که از این قتل عام جان سالم به در برد ، فرزندان دیگر قربانیان و جامعه اجداد آفریقایی تولسا.

در این دادخواست ادعا شده است که اختلافات نژادی و اقتصادی ناشی از این قتل عام ، مشکلات عمومی و بحران اقتصادی را ایجاد کرده است. این اداره می گوید مقامات محلی و ادارات نتوانسته اند در بازسازی محله کمک کنند.

“آنها به ما چیزی مدیون هستند. آنها به من مدیون هستند. من بیشتر زندگی خود را ضعیف گذرانده ام. فرصت های من از من و جامعه من گرفته شد. تولسای شمالی ، تولسای سیاه ، امروز هنوز گیج است. آنها آن را بازسازی نکرده اند. این خالی است راندال گفت: “این گتو است.”

ساکنان گرین وود از این قتل عام 50 تا 100 میلیون دلار خسارت اموالی متحمل شده اند و می گویند سیاست های دنبال شده طی دهه های گذشته منجر به زوال گرینوود و تولسای شمالی و افزایش نابرابری شده است.

ون الیس گفت: “ما توزیع نمی خواهیم. همه آنچه می خواهیم این فرصتی است كه مانند یك شهروند درجه اول كه واقعاً از قول این سرزمین كه در آن” آزادی و عدالت برای همه “وجود دارد بهره مند شود. مادام العمر آسیب مستمر. خسارت ناشی از ذبح. “

-CNN-Wire © و © 2020 شبکه خبری کابل ، شرکت ، WarnerMedia. کلیه حقوق محفوظ است